As vitaminas

A utilidade das vitaminas na prevención de enfermidades xa se coñecía moito tempo atrás. Por exemplo, os exipcios sabían que consumir carne de fígado axudaba a curar a cegueira nocturna. Xa no ano 1747 o cirujano escocés James Lind descubríu que os cítricos prevían o escorbuto. 

Moitos experimentos no século XVIII e XIX permitiron aislar compostos bioactivos que serían máis tarde coñecidos como vitaminas. De feito, no ano 1881 o ciruxano ruso Nikolai Lunin conseguíu, mediante experimentos con ratas, que no leite, ademais dos compoñentes coñecidos ata entón que eran as proteínas, os carbohidratos, as graxas e os sales, existían outros descoñecidos que eran esenciais para a vida. 

No ano 1910, o científico xaponés Umetaro Suzuki aislou un deses componentes accesorios e descubríu que se trataba dun novo tipo de nutrinte. Esta enorme revolución non se descubríu en Europa ata 1912 debido a un erro na traducción dos escritos xaponeses, que non detallaron nas súas versión europeas precisamente o máis importante, que era un novo tipo de nutrinte. Foi neste ano cando se logrou o mesmo en Europa, sen saber nada en realidade do acontecido en Xapón xa dous anos atrás. O "descubrimento" foi realizado por Casimir Funk.

Umetaro Suzuki

                                                                                                                                 Casimir Funk
                                                                                   










As investigacións continuarían e descubriríase que o que Lunin chamara compoñentes accesorios eran en realidade as vitaminas. Esto sería demostrado por Christiaan Eijkman e Frederick Hopkins, ambos galardonados co Nobel de Fisioloxía ou Mediciña no ano 1929, precisamente polo descubrimento destas substancias.