domingo, 12 de febrero de 2017

As sulfamidas

Unha sulfamida é unha substancia química sintética que se utiliza na medicina como antibiótico e antiparasitario.

Este tipo de composto químico foi o primeiro en poder desarrollarse como antimicrobianos e deixar así o terreo preparado para os grandes avances medicos tanto en humanos como animais. O seu descubrimento, aínda que moi baseado en outros científicos, atribúeselle a Gerhard Domagk, un patólogo alemán que recibiría o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina no ano 1947 grazas á súa aportación a este campo. O premio foille concedido, en realidade, no ano 1939 pero o réxime nazi obrigoulle a rechazalo, recibindoo 8 anos máis tarde.

Domagk descubríu que o Prontosil (derivado das sulfamidas) era efectivo contra as enfermidades causadas por unhas bacterias chamadas estreptococos e, tratando á súa propia filla con este, conseguíu evitar a amputación dun dos seus brazos.


A penicilina

Probablemente a penicilina sexa un dos remedios médicos máis famosos debido á importancia que tivo e que continúa a ter na actualidade pero, se ben é así, moita xente non coñece a súa utilidade concreta.

Para comezar a falar da penicilina é imprescindible comezar falando do seu descubridor, Alexander Fleming. Este científico escocés, ao estar traballando no Hospital Saint Mary de Londres, procedeu ao estudo de varios cultivos de bacterias. Tras un mes de vacacións, ao regresar ao seu laboratorio decatouse de que varios estaban contaminados polo que procedeu á súa eliminación nunha bandexa de lysol. Tras recibir a visita dun compañeiro e ensinarlle o seu traballo deuse conta de que nunha das bandexas que todavía non foran lavadas observábase unha transparencia a redor do fungo contaminante, o que indicaba destrución celular.

Tras varios experimentos para descartar a súa toxicidade en mamíferos como conexos, o seu experimento pasou bastante desapercibido incluso para o propio Fleming que non sabía a utilidade potencial do seu descubrimento.

Varios científicos, como Cecil George Paine ou Howard Walter Florey, continuaron con estas investigacións descubrindo, así, un dos primeiros antibióticos empleados no tratamento de moitas das principales enfermidades bacteriolóxicas.

Hoxe en día coñécese como penicilinas a un grupo de antibióticos capaces de eliminar determinadas bacterias.

Fleming obtuvo por este descubrimento o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina no ano 1945 xunto con Ernest Boris Chaine e o xa citado Walter Florey, estes dous últimos por descubrir a forma de producilas en masa.


Teoría dos xermes

A teoría dos xermes propón que son determinados microorganismos os responsables dunha ampla gama de enfermidades mediante a invasión a outro ser vivo de maior tamaño como un mamífero.

O termo xerme designa calqueira clase de microorganismo capaz disto, tanto virus, como bacterias, fungos, etc. que, ao provocar unha determinada enfermidade recibe o nome de patóxeno.

Ista teoría foi formulada por Louis Pasteur na segunda metade do século XIX constituindo unha auténtica revolución á hora do tratamento das infeccións na medicina moderna, xa que deu paso a descubrimentos tales como as vacinas, a esterilización ou os antibióticos como métodos efectivos ante a propagación de enfermidades contaxiosas.

Foi finalmente demostrada por Robert Koch mediante experimentos coa tuberculose, grazas aos cales lle foi concedido o Premio Nobel de Fisioloxía e Medicina no ano 1905. Os seus descubrimentos darían lugar aos postulados de Koch, que servirían como criterio para demostrar se un determinado patóxeno era o causante dunha enfermidade concreta.